موهینی آبی عزیزم سلام . حالت خوبه ؟ بیشتر از یک سال هست که من رو توی دل خودت جا دادی و اجازه دادی باهات بنویسم . من هیچ وقت فکرش رو نمیکردم که حاشیه ی امن من و تو موهینی! بشکنه و من مجبور بشم تو رو و حتی بخشی از خودم رو اینجا بذارم و برم . اما خب ، شده دیگه! زود بود برای تموم شدن . من دلم برات تنگ میشه . دلم برای گل های آفتابگردون قالبت ، برای باکس کامنت هیجان انگیزت ، چت باکس همیشه سوت و کورت ، مخاطب های خاموش کامنت نده ات و بیشتر از همه برای خودت تنگ